Posiadacze wiekowych pojazdów mogą je zarejestrować jako pojazdy zabytkowe. Pojazd pretendujący do takiego miana musi jednak spełnić szereg warunków określonych w ustawie Prawo o ruchu drogowym i w odrębnych przepisach. O tym, jakie kroki należy podjąć, by dokonać rejestracji pojazdu zabytkowego, a także jakich formalności dopełnić, by otrzymać kolekcjonerskie żółte tablice, piszemy poniżej.
CO TO JEST POJAZD ZABYTKOWY?
Pojęcie „pojazd zabytkowy” zostało wprowadzone w 1997 r. w Prawie o ruchu drogowym. W myśl ustawy pojazdem zabytkowym jest:
„pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub ujęty w centralnej ewidencji dóbr kultury”.
Pojazd zabytkowy powinien:
* mieć co najmniej 25 lat,
* być nieprodukowany (w modelu) od lat 15,
* posiadać minimum 75 proc. zachowanych oryginalnych części (w tym główne podzespoły).
Pojazd młodszy niż 25-letni może zostać wpisany do rejestru zabytków, jeżeli jest egzemplarzem unikalnym i charakteryzuje się przynajmniej jedną z niżej wymienionych cech:
* posiada unikalne rozwiązania konstrukcyjne,
* dokumentuje znaczące etapy rozwoju techniki motoryzacyjnej,
* był związany z istotnymi wydarzeniami historycznymi,
* był użytkowany przez osoby powszechnie uznane za wyjątkowo ważne,
* ma związek z ważnymi osiągnięciami sportowymi,
* posiada oryginalne wykonanie lub został odrestaurowany,
* został odtworzony wiernie, zgodnie z technologią z okresu jego produkcji.
JAK WYGLĄDA PROCEDURA?
Zanim pojazd zaliczony zostanie do pojazdów zabytkowych i otrzyma żółte tablice rejestracyjne, jego właściciel musi przejść przez dość długą i kosztowną procedurę. Składa się ona z trzech podstawowych etapów.
Etap 1.: Wpis do rejestru zabytków
Oceny pojazdu dokonuje wojewódzki konserwator zabytków lub działający z jego upoważnienia kierownik delegatury na podstawie opinii rzeczoznawcy do spraw techniki samochodowej, eksperta z dziedziny pojazdów zabytkowych (rzeczoznawcy z listy zatwierdzonej przez generalnego konserwatora zabytków).
Zgodnie z obowiązującymi przepisami Prawa o ruchu drogowym rzeczoznawcą samochodowym może zostać osoba, która:
* posiada wyższe wykształcenie,
* ma udokumentowaną pięcioletnią praktykę zawodową w dziedzinie związanej z motoryzacją,
* posiada prawo jazdy kategorii A, B oraz C1 lub C,
* nie była karana wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne,
* posiada certyfikat w zakresie rzeczoznawstwa samochodowego wydany przez jednostkę akredytowaną w polskim systemie akredytacji,
* została wpisana na listę rzeczoznawców samochodowych ministra transportu (spis jest udostępniony na stronie resortu).
Wpis do rejestru lub ewidencji zabytków polega na dostarczeniu wojewódzkiemu konserwatorowi karty ewidencyjnej ruchomego zabytku techniki, zwanej potocznie białą kartą. Kartę sporządza się w trzech egzemplarzach według wzoru Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków.
Zasadniczo kartę może sporządzić każdy, ale należy pamiętać, że musi być ona poprawna merytorycznie. W praktyce oznacza to, że zazwyczaj wypełniają ją doświadczeni rzeczoznawcy samochodowi.
Eksperci ostrzegają jednak, że nie każdy pojazd — mimo profesjonalnie sporządzonej karty ewidencyjnej (za którą właściciel pojazdu musi zapłacić rzeczoznawcy kilkaset złotych) — dostępuje zaszczytu wpisu do rejestru zabytków. Warto więc przed uruchomieniem procedury wstępnie porozmawiać z wojewódzkim konserwatorem, rzeczoznawcami lub doświadczonymi kolekcjonerami.
Po przyjęciu wniosku o dokonanie wpisu oraz prawidłowo wykonanej karty wojewódzki konserwator włącza ją do ewidencji zabytków i wydaje stosowne zaświadczenie, z którym należy się udać do okręgowej stacji kontroli pojazdów.
Jeden z egzemplarzy karty ewidencyjnej zostaje przesłany do Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie. Wnioskujący otrzymuje potwierdzenie — uwierzytelnioną kopię decyzji o wpisaniu pojazdu jako dobra kultury do centralnego rejestru lub ewidencji zabytków w Polsce.
Etap 2.: Kontrola i dopuszczenie do ruchu
Jeśli wpis do ewidencji został potwierdzony przez konserwatora zabytków, następnym krokiem jest przeprowadzenie badań technicznych pojazdu. Badanie odbywa się w dowolnej okręgowej stacji kontroli pojazdów lub w Instytucie Transportu Samochodowego w Warszawie na wniosek właściciela pojazdu, który zgłaszając się na badanie techniczne, przy sobie powinien mieć dowód rejestracyjny i dokument potwierdzający własność pojazdu.
Wniosek o przeprowadzenie badania zgodności pojazdu zabytkowego z warunkami technicznymi stanowi formularz z całą masą informacji technicznych o badanym pojeździe. Jego wypełnienie wraz z dokumentacją fotograficzną najlepiej jest zlecić doświadczonemu rzeczoznawcy samochodowemu. Sporządzenie opisu technicznego jest dość kosztowne.
Po przeprowadzeniu badania pojazdu jego właściciel otrzymuje zaświadczenie z końcowym wnioskiem o dopuszczeniu pojazdu (lub dopuszczeniu z ograniczeniami) do współczesnego ruchu drogowego. Ograniczenia mogą dotyczyć np. szybkości lub poruszania się po autostradach — w przypadku pojazdów zabytkowych, które nie mają hamowania przednich kół, albo jazdy nocą — w przypadku pojazdów z archaicznym oświetleniem.
Co ciekawe, przepisy zakładają, że po pierwszym, dopuszczającym do ruchu, badaniu pojazd zabytkowy zwolniony jest z okresowych kontroli technicznych.
Etap 3.: Rejestracja w wydziale komunikacji
Z wynikiem przeglądu technicznego należy zgłosić się do wydziału komunikacji we właściwym miejscowo starostwie powiatowym lub urzędzie miasta (w mieście na prawach powiatu), aby dopełnić formalności i uzyskać zabytkowe (żółte) tablice rejestracyjne.
Lista dokumentów potrzebnych do rejestracji samochodu zabytkowego:
* wniosek o rejestrację pojazdu (formularz wniosku można pobrać tutaj, ze strony internetowej lub w siedzibie urzędu),
* dowód tożsamości,
* dowód własności pojazdu (np. faktura, rachunek, akt darowizny, przekazania),
* potwierdzenie umieszczenia pojazdu w ewidencji zabytków oraz opinia rzeczoznawcy,
* dokumenty ze stacji kontroli pojazdów,
* dowód rejestracyjny (wraz z tłumaczeniem, jeśli pojazd był wcześniej zarejestrowany za granicą),
* tablice rejestracyjne (jeżeli pojazd był zarejestrowany w Polsce),
* potwierdzenie uiszczenia wymaganych opłat,
* dokument poświadczający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC,
* pisemne upoważnienie i dowód tożsamości osoby upoważnionej — w przypadku działania przez pełnomocnika.
O dodatkowych dokumentach niezbędnych do rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy przeczytamy tutaj.
Ile kosztuje rejestracja pojazdu zabytkowego?
Rejestracja zabytkowego pojazdu nie jest tania. Za ekspertyzy rzeczoznawców samochodowych przyjdzie nam zapłacić kilkaset złotych. Droższe od zwyczajnych są również zabytkowe tablice rejestracyjne.
Opłaty za:
* sporządzenie „białej karty” — 250 zł,
* badanie techniczne — 250 zł,
* wpis do ewidencji zabytków techniki — 5,50 zł.
(źródło: motofakty.pl — stan na 29 stycznia 2007 r.)
Opłaty w wydziale komunikacji:
* za zabytkowe (żółte) tablice rejestracyjne:
* samochodowe — 100 zł,
* motocyklowe — 50 zł;
* za wydanie:
* pozwolenia czasowego — 12 zł,
* dowodu rejestracyjnego — 48 zł,
* kompletu znaków legalizacyjnych — 11 zł,
* nalepki kontrolnej na szybę — 16,50 zł;
* opłata ewidencyjna za wydanie:
* pozwolenia czasowego — 1 zł,
* dowodu rejestracyjnego — 1 zł,
* nalepki kontrolnej — 1 zł,
* zalegalizowanych tablic rejestracyjnych — 1 zł,
* karty pojazdu dla pojazdu samochodowego — 1 zł.
Razem:
Za rejestrację zabytkowego samochodu przyjdzie nam zapłacić prawie 700 zł:
250 zł + 250 zł + 5,50 zł + 100 zł + 92,50 zł = 698 zł
Opłata skarbowa:
* pełnomocnictwo — 17 zł,
* opłata nie obowiązuje, gdy pełnomocnikiem jest wstępny, zstępny, rodzeństwo, jednostka budżetowa lub samorządowa.
Termin i sposób załatwienia sprawy
Rejestracja pojazdu zabytkowego następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Po złożeniu wniosku o rejestrację wraz z kompletem wymaganych załączników organ rejestrujący dokonuje rejestracji czasowej pojazdu na okres 30 dni (tzw. rejestracja z urzędu). Dokumentem dopuszczającym pojazd do ruchu jest w tym okresie pozwolenie czasowe, które przed upływem wyznaczonego terminu podlega wymianie na dowód rejestracyjny.
Dowód rejestracyjny jest produkowany w Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych w Warszawie.
Tryb odwołania
Odwołanie od decyzji urzędu wnosi się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.
Odwołanie nie podlega opłatom skarbowym.
PODSTAWA PRAWNA
1) Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908, z późn. zm.),
2) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. nr 133, poz. 1123, z późn. zm.),
3) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu (Dz.U. nr 192, poz. 1878, z późn. zm.),
4) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych pojazdu (Dz.U. nr 230, poz. 2302),
5) Ustawa z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. nr 25, poz. 202, z późn. zm.),
6) Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124, poz. 1152),
7) Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. nr 162, poz. 1568),
8) Ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. nr 225, poz. 1635).
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
News 
Site map 
SitemapIndex 
RSS Feed 
![:]](https://motokirc.pl/images/smilies/krzywy.gif ":]")
